Cukrzyca t.II a leczenie hiperbaryczne

HIPERBARIA TLENOWA ZWIĘKSZA INSULINO-WRAŻLIWOŚĆ U MĘŻCZYZN Z NADWAGĄ I CUKRZYCĄ TYPU II

 

HBOT to metoda wspomagania konwencjonalnego leczenia polegająca na wdychaniu tlenu w warunkach podwyższonego ciśnienia atmosferycznego, w komorach hiperbarycznych. Metoda stosowana w różnych przypadkach klinicznych, chorobowych a także w leczeniu niegojących się raz, w tym leczenia "stopy cukrzycowej".

 

Pacjenci z cukrzycą t.II korzystający z tlenoterapii hiperbarycznej zgłaszają objawy hipoglikemii. Badania naukowe dowodzą możliwość zmniejszenia poziomu glukozy we krwi w trakcie kolejnych zastosowań terapii hiperbarycznej. Insulino-wrażliwość następuje po 3-30 sesjach w komorach. Sam mechanizm spadku glukozy nie został jeszcze dokładnie określony. Insulino-wrażliwość określa się jako osłabienie komórek, narządów i tkanek co może doprowadzić do rozwinięcia się choroby - cukrzycy t.II.

 

CEL: wpływ HBOT na zwiększenie insulino-wrażliwości w cukrzycy t.II

 

METODA BADAWCZA: Mężczyźni, wolontariusze z BMI >25, 2 osoby ze zdiagnozowaną cukrzycą t.II . W związku z dużą zmiennością insulino-wrażliwości w trakcie cyklu miesiączkowego kobiet, badanie zostało przeprowadzone wyłącznie z udziałem mężczyzn.

Wszelkie szlaki zapalne zostały prześledzone; palenie, spożywanie do 3 drinków dziennie, aktywność fizyczna więcej niż dwa razy w tygodniu. Czynniki mogące wpływać na patologię stanu zapalnego (bezdech senny, choroba nowotworowa, autoimmunologiczne i zapalne choroby). Leki wpływające na angiogenezę, metabolizm lipidowy, właściwości przeciwzapalne.

Przed przystąpieniem do terapii, oceniono  pacjentów pod względem przeciwwskazań do terapii tlenem. Wszystkim pacjentom został sprawdzony skład biochemiczny ciała na podstawie dual-emission x-ray absorptiometry (DXA)- ocena masy tłuszczowej (fat mass) oraz ocena masy bez tłuszczowej (fat-free mas). Zaakceptowano 9 ochotników w wieku 45- 70 lat z BMI 24,3-45 kg*m-2

 

PRZEBIEG: Wolontariusze którzy zostali poddani badaniu uczęszczali do centrum hiperbarycznego w szpitalu Royal Adelaide. Testy i pomiary zostawały wykonywane pacjentom mniej więcej o tej samej godzinie każdego dnia. Każda wizyta trwała 2h, przy parametrach 203 kPa, 100% ekspozycja na tlen przez 90 minut (plus 30 minut dekompresji). Użycie stacjonarnych, wielomiejscowych komór.

 

Badania naukowe wykazały wzrost insulino-wrażliwości u  otyłych mężczyzn zarówno ze zdiagnozowaną cukrzycą typu drugiego jaki bez niej. Wzrost insulino-wrażliwość została odnotowana w czasie 30 minut od opuszczenia komory hiperbarycznej. Dodatkowo obserwowano niewielkie zmiany cytokin stanu zapalnego, co może wpływać na wzrost insulino-wrażliwości. Dawniejsze badania medycyny hiperbarycznej wykazały obniżenie stężenia glukozy we krwi po terapii HBOT. Niniejsze badania również wykazały znaczące obniżenie stężenia glukozy we krwi podczas pierwszej sesji HBOT w cukrzycy typu drugiego.  Mimo stwierdzenia obniżonego poziomu glukozy badanej na czczo, nie prowadzono badań w tym kierunku. Dlatego też nie wiadomo jak długo może się utrzymywać ten efekt.  Podczas badania dodatkowo stwierdzono spadek insuliny w surowicy podczas pierwszej sesji HBOT.

HBOT może wpływać na efekt insulino-wrażliwości przez wiele mechanizmów. Obserwowano stężenie cytokin pro-zapalnych w nadwadze w połączeniu z insulino-opornością. Stwierdzono, iż TNF jest cytokininą pro-zapalną, która jest produkowana w nadmiarze przy stwierdzonej  otyłości. Natomiast TNF wpływa na insulino-oporność. Kolejną cytokiną stanu pro-zapalnego jest MCP-1, która jest produkowana w nadmiarze przy insulino-oporności. Odnotowano obniżenie TNF i MCP-1 co może częściowo wyjaśniać efekt insulionowrażliwości, po terapii HBOT.

IL-6 jest cytokiną plejotropową, co znaczy że wpływa zarówno stan pro-zapalny jak i anty-zapalny. Wzrost IL-6 jest ściśle związany z nadwagą i insulinoopornością. Badanie nie wykazało wzrostu IL-6 u pacjentów ze zdiagnozowaną cukrzycą typu drugiego ale odnotowano jej wzrost u pacjentów bez cukrzycy.  Jednocześnie nie odnotowano żadnych zmian w ekspresji IL-6, w tkance tłuszczowej (jednak nie została przebadane inne tkanki).

Insulinooporność może być spowodowana przez niedotlenie adipocytów (komórki syntetyzujące i magazynujące tłuszcze proste-trójglicerydy). Rozrost adipocytów w otyłości i nadwadze nie jest oznaczalny w krwi, może być to spowodowane obniżoną podażą na tlen oraz powstawaniem obszarów charakterystycznych dla hipoksji.

 

WNIOSKI: Badanie wykazało że hiperbaria tlenowa wpływa na podniesienie insulinowrażliwości w nadwadze i otyłości, męskiej populacji ze zdiagnozowaną cukrzycą typu II. Co więcej podwyższenie insulinowrażliwości było widoczne ciągle przez 30 minut od wyjścia pacjenta z komory hiperbarycznej. Dodatkowo badania wykazały korzystny wpływ na modulacje markerów stanu zapalnego w odpowiedzi na działanie hiperbarii tlenowej, co może chociaż częściowo tłumaczyć efekt zwiększonej insulinowrażliwości.

 

 

 

 

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/?term=Hyperbaric+oxygen+therapy+increases+insulin+sensitivity+in+overweight+men+with+and+without+type+2+diabetes

1 Comments